Category: Geen categorie

Ja hoor het is zo ver. Ik zit er middenin. Het klinkt zo gezellig, de overgang. Of de menopauze. Een pauze van wat eigenlijk? Die overgang begrijp ik, van je vruchtbare periode als vrouw, naar het einde daarvan. Maar het voelt helemaal niet als een pauze… De overgang, duurt te lang…

Sporten tijdens de overgang

Een paar jaar geleden schreef ik al eens over sporten tijdens de overgang. Dat ging me redelijk af, gelukkig. Ik kon nog steeds hardlopen, racefietsen, en doe nog regelmatig krachttraining. Wel had ik aan het einde van de Corona pandemie veel last na de besmetting. Ik was na het ziek zijn zo moe… en mijn thermostaat leek wel kapot. Bij elke stap een rood hoofd, zweten en super warm. Als ik ging sporten helemaal. Bij de Rugschool weten ze dat ik meteen een raam open gooi als ik binnen kom…

Klachten stapelen

Maar dat ging na een paar maanden beter. Ik bleek een vitamine D tekort te hebben. Een flinke kuur aan pillen en ik was weer energiek. Dat zweten en warm hebben tijdens het sporten bleef wel. Gelukkig niet meer zo erg dat het naar mijn hoofd steeg. Dus geen hoofdpijn of een rood hoofd. Ik ging lekker door met sporten en leven. Wel had ik regelmatig gebroken nachten. Midden in de nacht naar de wc en dan niet meer kunnen slapen. Maar vier uur slaap is echt te kort om de volgende dag te kunnen functioneren. De overgang, duurt te lang…

Wat is er aan de hand?

Dus maar eens naar de huisarts. Met een stripje slaappillen naar huis. Een halve was al genoeg voor een goede nacht slaap. En met die strip van acht pillen deed ik zeven maanden. Dat ging dus een tijdje goed. Tot ik weer zoveel last kreeg tijdens het sporten en ’s nachts. Warm, zweten, wakker liggen en zoveel pijn in mijn spieren en gewrichten. Ook de migraine kwam weer terug, heel heftig. Opnieuw naar de huisarts. Voor de zoveelste keer bloed laten prikken. Maar daar kwam weer niets uit. Dat lijkt fijn, maar wat heb ik dan? De overgang, duurt te lang.

Wachtlijsten

Dus doorverwezen naar het ziekenhuis. Maar door de wachtlijsten kon ik nergens terecht. Of nou ja, bij neurologie begin juni…  Nou ja zeg. Opnieuw gebeld met de huisarts. De assistente wierp een flinke muur op. Ik moest maar gewoon wachten tot ik aan de beurt was. Ik was ten einde raad en stelde voor dat ik dan naar een andere huisarts zou gaan. Of het echt zo erg was, vroeg ze. En ik riep uit: ja, ik kan niet werken, niet slapen, niets thuis doen. Uiteindelijk kreeg ik een belafspraak met de huisarts. Die heeft gelukkig gezorgd dat ik sneller bij neurologie terecht kan. Voor de overgangsklachten de verwijzing om laten zetten naar de Bergman kliniek, lang leve de particuliere klinieken.

Fem Chi Vitality

Inmiddels volg ik ook een FemChi Vitality coaching bij Hetty, die ik ken van het hardlopen. Elke twee weken gaan we twee uur de natuur in. Flink door wandelen, ook wel power walken genoemd. En verder veel oefeningen en een goed gesprek. De andere week spreken we over van alles wat met de overgang en leefstijl te maken heeft in een Zoom gesprek. Echt heel fijn om te doen. Goede tips, maar ook wat ik zelf allemaal kan doen. Maar ja, de overgang, duurt te lang…

(wordt vervolgd…)

Voor de vijfde keer zat ik vorig jaar augustus in een Natuurhuisje, alleen op reis, aan een sloot. En altijd is het anders, en toch hetzelfde. Altijd fijn en toch ook eenzaam. Daarom doe ik het. Alhoewel ik nu graag naar huis zou gaan, omdat ik mijn drie mannen zo mis. Maar ik doe het niet. Want ik doe dit elk jaar voor mezelf. En ik weet dat ik het nodig heb. Klinkt gek toch? Wat doe je, alleen op reis?

Mag dat, alleen op reis?

Voor mensen die alleenstaand zijn, is alleen op reis misschien gewoon. Maar voor stellen, en zeker voor moeders met kinderen, is het niet zo gewoon. Dat weet ik omdat ik het al een aantal keer gedaan heb en er veel vragen over krijg. Of het wel goed met mijn relatie gaat? Best een gekke vraag vond ik. Die krijgt mijn man niet, terwijl hij regelmatig alleen reist. Hij gaat vaak surfen op de mooiste plekken op de wereld. Maar als moeder mag je kennelijk niet alleen op reis.

Even stil

Vier jaar geleden overleed in mei mijn vader. Na het afscheid en ergste verdriet ging ik door. Werken, gezin, sport, vakanties. Er knaagde iets, en daarom boekte toen voor het eerst alleen een huisje. Sinds mijn achttiende was ik niet meer alleen weg geweest. En wat was het fijn, en eenzaam. Maar wat heb ik ook genoten van de stilte, toen in The Secret Garden in Hazerswoude.

Lijstjes in mijn hoofd

Maar wat doe je, alleen op reis? Natuurlijk wil ik graag sporten: fietsen, zwemmen, hardlopen, suppen. En lezen. Maar de eerste keer heb ik ook deze website opgezet, de plek voor mijn persoonlijke blogs en foto’s. Want alles wat ik zo graag vertel en zie, wil ik delen. Meestal maak ik lijstjes in mijn hoofd van wat ik allemaal wil gaan doen. Die zijn natuurlijk veel te lang en dan wordt het ‘moeten’ en ben ik teleurgesteld als ik niet alles doe. Dat deed ik dit jaar niet. Ik neem wel alles mee: racefiets, SUP, hardloopschoenen, wandelschoenen. En boeken, laptop en I-pad. Helaas kreeg ik op weg hiernaartoe een lekke band, dus de racefiets ging terug naar huis. Suppen en wandelen heb ik wel elke dag gedaan.

Keuzestress en de volgorde

En omdat ik altijd nogal veel wil doen, geeft dat wel eens strijd in mijn hoofd. Moet ik nou eerst gaan suppen, hardlopen, zwemmen of wandelen? En dan pas mijn boek uitlezen? Wat pieker ik toch veel over dat soort onzinnige dingen. En wat maakt de volgorde nou uit? Dus deed ik vooral waar ik zin in had, en ging ik lekker veel lezen. Maar ik wilde toch ook graag blogs schrijven. Dus wat doe je, alleen op reis? Ik schrijf blogs, op het terrasje voor mijn kamer. Met een mooi uitzicht op de kippen, schapen, het water en groen. En daarna nog even lekker het water op met de sup. Of een stukje wandelen langs het water.

Dit is het antwoord op de vraag: wat doe je, alleen op reis? En het is vast niet de laatste keer dat ik alleen op reis ga. En wil jij dat ook? Boek dan vooral een Natuurhuisje op https://www.natuurhuisje.nl/ .

Revalidatie en training

Sinds november 2021 train ik bij Nexxt gym, met zo’n pak aan, gekoppeld aan een draad: Electrical Muscle Stimulation, ofwel EMS-training. Omdat ik geblesseerd was aan mijn rug en niet kon hardlopen en fietsen, zocht ik een alternatief. In twintig minuten krijg ik steeds vier seconden stroom op de onderdelen van het pak, en dan vier seconden rust. Tijdens de stroom doe ik een oefening. Eerst vond ik het best eng, was het niet gevaarlijk? Wat doet het met mijn bloeddruk? Krijg ik misschien hoofdpijn of migraine?

Maar na een paar keer trainen kreeg ik door dat het goed werkte. Weinig spierpijn, wel wat zware benen en armen, veel dorst. En langzaam ging de stroom intensiteit omhoog. Met trainer Gabriel deed ik een vaste ronde van squats, lunges, arm en been oefeningen. Met andere trainers wat andere oefeningen. Steeds sterker werd ik. EMS-training, de ideale revalidatie.

Steeds beter

Steeds sterker

Na een half jaar zat ik bijna aan de 100% van de intensiteit. Over naar de gevorderde ofwel advanced training. Gabriel stelde alle spiergroepen apart in. Tijdens de training heb je namelijk ook banden om je bovenbenen, bovenarmen en billen. Op mijn benen en billen kan ik best wat hebben, maar mijn armen zijn zo slap. Kipfilets hingen er gezellig onder. Maar die advanced training is pittig en geeft resultaat. EMS-training, de ideale revalidatie.

Nu na een jaar trainen ben ik sterker dan ooit. Kipfilets weg, zichtbare buikspieren, goede bovenbeen spieren. Met veel lol ga ik elke week voor mijn 20 minuten krachttraining bij Nexxt gym. Ik hou helemaal niet van sportschool trainen, en drie keer per week is dan wel het minimum om resultaat te krijgen. Met EMS-training is één keer per week genoeg. Krijg er inmiddels best spierpijn van, maar dat zie ik als een goed teken. Ooit wil ik weer veel hardlopen en racefietsen. Voor nu is dit de manier om sterk te worden, met een rugafwijking. EMS-training, de ideale revalidatie.

Eerder schreef ik al eens over mijn rugblessure. Al een tijd heb ik veel en vaak pijn in mijn rug. Al jaren eigenlijk, maar vorig jaar februari had ik een sportief weekend met een lange duurloop in de duinen en een rondje schaatsen op natuurijs. Tussendoor vulde ik mijn buitenbadje met 12 emmers van 10 liter water. Vullen, tillen, trapje af, lopen en optillen… En zo ging ik van blessure naar rugafwijking.

Tijdens het schaatsen met mijn zoon bleef ik in een scheur hangen met mijn schaats. En ik had pijn. Een klein stukje schaatsen nog.. Zo leuk om eens samen op natuurijs te schaatsen, omdat hij op schaatsles zat. Daarna een kopje thee om warm te worden en weer op de fiets naar huis.

Die middag had ik veel pijn, eindigde plat op de bank en kon niet eens koken. Staan, zitten, liggen en lopen: alles deed pijn. ‘S nachts nog steeds en de volgende dag kon ik bijna niets. Wel werken natuurlijk, maar niet te lang stil zitten en met moeite twee uur staan tijdens de repetitie met mijn koor. Ook fietsen deed pijn. Van blessure naar rugafwijking.

Op naar de fysiotherapeut, die me probeerde te helpen met acupunctuur, manuele therapie en tips voor oefeningen. Even rustig aan met hardlopen: geen heuvels, zandpaden en versnellingen.

Na vele maanden, drie fysiotherapeuten, twee masseurs en twee osteopaten ging ik toch maar naar de huisarts. Een röntgenfoto wees op een enkele scoliose, (27 graden) naar rechts. En wat extra botgroei op een wervel. Van blessure naar rugafwijking.

Ik ging trainen en herstellen bij de Rugschool in Rijswijk. Super begeleiding en eens per week een uur groepstraining. Daarnaast eens per week EMS training bij Nexxt gym, daar volgt nog een blog over. Langzaam weer wat hardlopen en racefietsen, kan best met die rugwijking.

Wordt vervolgd!

Al een tijdje ben ik geblesseerd. Ontzettend balen natuurlijk, omdat ik niet kan hardlopen en racefietsen. Om toch fit te blijven, ging ik op aanraden van de fysiotherapeut baantjes zwemmen, hel of hemels?

Sportfondsenbad

Ik haat chloor, het lawaai in zwembaden, de pashokjes, nat haar… Maar ik zocht het zwembad uit dat dichtbij is en waar je op handige tijden kon banenzwemmen. Het liefst drie keer per week. Ik kwam terecht bij Forum Kwadraat, het Sportfondsenbad in Voorburg. Een ouderwets woord, maar ze bestaan nog, die sportfondsenbaden. Helaas kon ik met mijn zwempas van Den Haag niet terecht, en dus maakte ik een nieuwe aan. Volgens degene aan de kassa zo handig, want ik kon in heel Nederland terecht in Sportfondsenbaden…

Slechte voorbereiding

De eerste keer was ik niet zo goed voorbereid. Ik had nog wel een handdoek, slippers en een badpak mee. Maar ik had nog geen 50 cent munt, zwembril en badmuts… Na een half uur zag ik niets meer door het chloor in mijn ogen en de hele dag was mijn haar nat en het rook gezellig naar chloor. En ik moest een munt lenen bij de kassa. Dus de tweede keer beter: badmuts teruggevonden, muntje mee en als een speer een badmuts gekocht. Maar mijn hemel, wat zit die badmuts strak… Baantjes zwemmen, hel of hemels?

Verschillende banen en snelheden

In het 25 meter bad aangekomen zag ik zes banen, verdeeld in sets van twee. Ik stapte er in en zag dat ik in de baan met bejaarden zat, dus snelde naar de tweede set banen. Gelukkig stond er duidelijk dat je bij de rechterbaan moest starten, en bij de linker finishen. Een soort rechthoekjes zwemmen dus. En heel informatief stond aan het eind van het bad de snelheid. Dat zag ik dus na mijn eerst baantje… de bejaarden baan heet langzaam, de tweede heet snel en de derde heet borstcrawl baan. 

Helaas kan ik niet meer borstcrawlen, want dat is te lang geleden. Ik krijg het er Spaans benauwd van en knal tegen iedereen aan. Dus maar de midden baan, de snelle. Met mijn schoolslag en weinig ervaring ga ik helemaal niet snel. Maar in de langzame baan staan veel mensen stil, dat is wel erg langzaam… Baantjes zwemmen, hel of hemels?

Ik deed ongeveer twintig minuten achter elkaar baantjes en daarna nog wat rugslag. Maar dan zink ik zowat en loopt mijn badmuts vol water. Dus dat was geen succes. Ook mijn oren zaten vol met chloor water.

Sportmaatje en irritante kletszwemmers

De derde keer ging mijn sportmaatje Karin mee. Dat was gezellig. Nou ja, wij gingen natuurlijk wel gewoon baantjes zwemmen. In tegenstelling tot twee dames die elke dag in het zwembad zijn. Zij zwemmen luid pratend in de snelle baan. Ik was zo geïrriteerd, dat ik eerder gestopt ben. Een andere keer nam ik mijn jongste zoon mee. Hij vond dat best pittig, zo lang banen zwemmen. Maar gezellig was het wel. Baantjes zwemmen, hel of hemels?

Duwers, krabbers, staanders en voorkruipers

Inmiddels ga ik drie keer per week. Ik kan de twee pratende dames verdragen, maar heb nog wel af en toe last van duwers en krabbers. Ik zwem al mijn baantjes helemaal tot de rand van het zwembad uit. Sommige mensen (mannen) willen steeds inhalen, en duiken dan net langs je. Zo dichtbij dat ik regelmatig een duw of krabbende hand voel. Ik wens dat ze naar borstcrawl baan gaan. Ik hou in en laat ze lekker inhalen. Ook niet fijn zijn de aan de rand van het zwembad stil staande mensen. Ik tik altijd graag de muur aan, maar ja, ik wil niemand anders aan tikken… ga dan douchen!

Zwemmen is fijn

Baantjes zwemmen is voor mij hemels, vanwege de beweging. Ik heb geen pijn, blijf fit en soepel en doe dit dus voorlopig nog wel even. De hel is nog steeds het chloor, de drukte en het lawaai. Maar dat neem ik op de koop toe, omdat het zo lekker voelt. Als ik moe maar voldaan weer onder de douche sta. Mijn badmuts en bril af trek en me met moeite aankleed. Op de fiets rij ik zingend naar huis. Pak ik mijn tas en hop in de trein naar kantoor. Oh ja, zei ik al dat ik rond zeven uur zwem, vroeg hè?

Net als vorig jaar besloten wij niet op vakantie naar het buitenland te gaan. Vakantie in eigen land 2.0. Door de Coronapandemie gingen vorig jaar onze voorjaarsvakantie naar Bretagne en zomervakantie naar Italië niet door. We kozen in mei voor een weekje bij mijn moeder in de buurt aan het Paterswoldsemeer en in de zomer een weekje Vlieland en een weekje Zeeland. En af en toe een weekend aan het water. Toen was het nog Vakantie in eigen land 1.0

In mei dit jaar gingen we opnieuw naar het Noorden, voor een week zeilen, surfen en zwemmen. En in de zomer weer naar Vlieland en deze keer ook een week Friesland. Wat is het fijn als je niet hoeft te stressen over Corona tests, vaccinaties, apps op je telefoon, sneltests, mondkapjes of niet. Vakantie in eigen land 2.0

Veel van mijn vrienden en collega’s gingen vorig jaar en dit jaar wel naar het buitenland. Italië, Spanje, Frankrijk, Duitsland en de Antillen. Alleen Engeland is moeizaam, maar ik begrijp dat dat inmiddels ook weer kan. Soms ben ik jaloers, als ik zo‘ n zwembadfoto met uitzicht in Toscane zie. Of de zonnige stranden in Portugal. Maar meestal niet. Ik hou van vakantie in eigen land 2.0 . Geen gedoe met lange autoritten. Nou ja, behalve die file op de Afsluitdijk dan. Geen teleurstellingen, we weten precies waar we aan toe zijn. Op Vlieland komen we al 12 jaar, met mijn zus in dezelfde gehuurde De Waard tent, op dezelfde camping. En in Friesland en het Paterswoldsemeer kom ik ook al vanaf dat ik een klein kind was.

Stiekem fantaseren we natuurlijk wel over die gemiste vakantie, zoals Bretagne waar we graag komen. En een keer naar Italië staat al zo lang op onze wensenlijst. De kinderen zijn er nog nooit geweest, en vinden het vast ook super. We zouden naar de bergen, het Gardameer en Verona gaan. En misschien wel een dagje Venetië… En weer een keer skiën in Oostenrijk, zou dat deze winter weer kunnen? Gelukkig weten we zeker dat we altijd vakantie in eigen land 2.0 kunnen vieren.

In februari deed ik weer een uitdaging van Sportrusten: een maand koud dippen of douchen. Nou deed ik dat koud douchen al, elke dag na mijn warme douche. Meestal ongeveer een minuut of wat langer. Maar koud dippen is toch andere koek. Het plan was om in de maand februari, niet toevallig de koudste maand van het jaar, elke dag koud te douchen en dan eens per week ook in buitenwater te dippen.

Voornemens en twijfels

Mijn voornemens waren stellig en ik heb zelfs een paar keer een koude dip date gepland met andere mensen die dat regelmatig doen. Maar toen kwam de vorst… en het werd wel heel koud. Het water was nog maar een paar graden. En er was veel koude wind, uit het oosten. Iets met een Russiche beer? Nou ja, ik kreeg twijfels. En veel mensen verklaarden met voor gek. Ik durfde eigenlijk niet meer, want wat als er iets mis zou gaan?

Dompelbad

Ik loste het anders op. Geinspireerd door de facebook groep van Sportrusten, kocht ik een dompelbad. Daar kan je prima in koud dippen. Ik zette het in elkaar in de tuin en vulde hem met water. Net dat weekend vroor het zo hard, dat ik ben gaan schaatsen. De volgende ochtend lag er een dun laagje ijs op mijn dompelbadje. Ik vroeg mijn man een beetje in de buurt te blijven, trok mijn bikini en slippers aan en stapje voorzichtig door het ijslaagje in mijn badje. Heel langzaam zakte ik naar beneden, tot aan mijn nek. Met mijn hoofd onder water doe ik niet, dat vind ik te heftig.

Koude sensatie

Over mijn hele lichaam voelde ik de koude sensatie: een soort speldenprikjes op je houd. Niet heel pijnlijk, wel heel bijzonder. Ik deed ademhalingsoefeningen om rustig te blijven en de koude aan te kunnen. Na een halve minuut ging ik er weer uit. En wat een kick zeg! Ik stond een soort dansje te doen in de tuin. Doordat het vroor, was ik gelijk weer droog. Mijn benen waren wel rood en prikten een beetje. Ik ging even in bed liggen om weer goed warm te worden. Maar wat een hoop energie had ik ineens, van dat koud dippen!

Koud dippen is fijn

Dit ritueel heb ik nog een paar keer gedaan in de weken er na. Ik wil het ook nog wel een keer doen in een meer of de zee, maar voorlopig was mijn badje in de tuin een prima alternatief. En ik kan het steeds langer. Toen we in mei in een blokhut aan een meer zaten, heb ik elke ochtend gedipt in het meer. En de kinderen deden zelfs mee. Koud dippen is echt heel fijn!

Vorig jaar november at ik in het kader van een mooie Sportrusten uitdaging een maand geen (toegevoegde) suikers. Dus wel gewoon fruit, groenten enzo. Verder natuurlijk nog steeds koolhydraatarm. Dit in voorbereiding op de snoepmaand december, met Sint, verjaardag, Kerst en oud en nieuw. Was het moeilijk? Ja, een maand zonder suiker is moeilijk. Was het gezond? Zeker. Lukte het altijd? Nee.

Uitdaging van Sportrusten

Het was op een na laatste uitdaging van het jaar waarin ik in januari lid werd van Sportrusten. Ik startte toen met het 5 kilo kwijt programma, ging ook nog hardlopen, vasten, koud douchen, mediteren. En deze maand was het dus een maand zonder (toegevoegde) suikers. Als onderdeel van een jaar vol maandelijkse uitdagingen. En soms ook even een maandje alleen gezond eten en veel hardlopen. Of even minder lopen, maar lekker met de racefiets op pad. Die vijf kilo was ik al kwijt, en soms wat meer of minder. Dus dat eten dat hou ik wel vol. Dat periodiek vasten gaat ook goed, zelfs in de vakanties en met intensief sporten. Alleen tijdens een racefiets weekend ontbijt ik wel, want dan fiets ik zulke grote afstanden dat ik wat meer eten nodig heb.

Etiketten lezen

In november kwam ik er achter dat bijna overal toegevoegde suikers in zitten… In chips, curry’s, pastasaus, pindakaas… en hoe weet ik dat? Door heel veel etiketten en ingredientenlijsten te lezen. Wat ik leerde van Janneke Poort van Sportrusten is dat je zowel naar de voedingswaarde (suiker en andere bewoordingen daarvoor zoals sacharose) als naar de ingrediënten moet kijken. In melk zit bijvoorbeeld wel suiker volgens de voedingswaardetabel, maar het wordt er niet aan toegevoegd, kijk maar bij de ingrediënten. Melk is dus prima. Maar chips is hoog in koolhydraten en er is suiker aan toegevoegd. Zo ook bij drop. Laat ik die dingen nou net heel erg lekker vinden. Quilty pleasures. Maar niet tijdens een maand zonder suiker.

Noten en pure chocola

Afgelopen jaar heb ik mezelfd geleerd geen drop en weinig chips te eten. Maar wat ik dan wel weer eet zijn ongebrande en ongezouten noten. En kaas. Heerlijk! Geen glaasje wijn er bij, maar een kop thee of koffie. Of een heerlijk stukje hele pure chocolade, dippen in mijn kop hete thee. Ik probeerde zelfs chocolade met 99% cacao. Dat was niet zo lekker. Dus ik ga tot maximaal 85% cacao. Daar kan ik een heel klein stukje van eten,en dan heel tevreden mijn kop thee er bij drinken. Verzadigd! Zelfs tijdens een maand zonder suiker.

Decembermaand, snoepmaand?

Na die maand zonder suiker kwam de decembermaand. Met Sinterklaas maakte ik een schaaltje met lekkers voor mezelf. Mijn drie mannen mochten lekker uitgebreid snoepen, maar ik hield het beperkt. Dat ging goed. Alhoewel ik van dat beetje suiker wel erg veel buikpijn kreeg en op de bank moest bijslapen om het te verwerken. Dus de week er na nog een beetje gesnoept, maar tot Kerst niet meer. Nou ja, op mijn verjaardag had ik lekkere cakes en taarten gebakken. En met Kerst maakte ik suikervrije alternatieven voor de zoete toetjes: suikervrije schuimpjes, appel uit de oven met noten, maple syrup en kaneel.

Zonder suiker is goed te doen

Natuurlijk eet ik nog wel eens drop of chips. Maar ik merk dat ik het niet meer zo fijn vind om daarna zoveel buikpijn te krijgen. En zo moe te worden van al die suikers in mijn lijf. Dus doe ik het maar niet te vaak. En geniet ik er extra van als ik eens wat drop of een ijsje eet. Voor mij goed te doen dus, een maand zonder suiker.

Als lid van het Sportrusten programma deed ik in oktober mee aan een nieuwe uitdaging: een maand lang twee keer per dag mediteren. Dat doe ik natuurlijk wel eens bij mijn yoga les en soms ook wel met de app van VGZ. Maar dit keer waren het geen begeleide meditaties. We zouden een maand lang twee keer per dag twee keer tien minuten mediteren. Een momentje voor mezelf…

Twee keer per dag 20 minuten mediteren

Voor het gemak deed ik dat een keer in de ochtend, direct na het opstaan. En de tweede keer voor het slapen gaan. De tien minuten bestonden uit een Vipassana meditatie en een Bodyscan. Beide tien minuten lang. Nou ben ik nogal een druk mens en kan ik niet echt goed stilzitten. Die eerste tien minuten mocht ik niet tellen, geen muziek opzetten, geen mantra herhalen. Alleen op de driehoek rond je neus concentreren, waar je ademhaalt. Het tweede blokje van tien minuten deden we de Bodyscan, een bekende yoga of mindfulness oefening. Begeleid doe ik die met gemak een half uur lang. Maar zelf ben ik in een paar minuten wel uitgescand. Dan ben ik nog niet echt ontspannen en het voelt niet als een meditatie. Maar ik hield vol. Een momentje voor mezelf.

Rugpijn, zitten en liggen

Om te kijken hoe het ging hield ik een dagboekje bij. Het lukte mij niet elke dag om twee keer te mediteren. In de ochtend meestal wel, heerlijk zelfs. Maar in de avond viel ik vaak bij de eerste of tweede meditatie al in slaap. Nou ja, dan had ik het kennelijk nodig. Dat zitten in kleermakerszit is niets voor mij. Een enorme pijn in mijn rug kreeg ik er van. Zelfs als ik op zo’n vierkant yogakussentje ging zitten had ik pijn. Ik kocht daarom een meditatiekrukje. Maar na drie dagen brak dat krukje al… Gelukkig kreeg ik snel een nieuwe. Tijdens de bodyscan ging ik op mijn yogamat liggen, want mijn rugpijn leidde teveel af.

Afleiding

Afleiding was er ook van mijn huisgenoten. Als ik voor zeven uur ‘s ochtends startte ging het nog wel goed, in een doodstil huis waar bijna iedereen nog slaapt. Maar als ik later ging zitten, kwam er altijd wel iemand binnen. Licht aan, gepraat, vragen stellen. Omdat ik in de badkamer zit, komt er regelmatig iemand tanden poetsen. Echt moeilijk om dan door te gaan zonder te reageren. In de avond was dit ook moeilijk, want welk plekje in huis in rustig?

Gelijkmoedig verder

Ik heb de hele maand regelmatig gemediteerd. Ik vond het leerzaam en moeilijk. Ik kreeg geen diepe ervaringen of inzichten. Wel vaak en veel pijn bij het zitten, maar ja, die rugpijn had ik al. Dus maar gelijkmoedig verder zoals Koen de Jong dat in zijn instructies dagelijks zei. Dat is best moeilijk, als je je niet kan concentreren en pijn hebt. Maar meer mindful bestaat natuurlijk niet. Onder de moeilijkste omstandigheden bij je opdracht en jezelf blijven. Ik ben de pijn niet, ik observeer hem. En besteed er niet teveel aandacht aan. Met een rustige ademhaling en lang uitblazen, bij jezelf blijven en ontspannen.

Een momentje voor mezelf

Wat is het mooiste wat het me bracht? Een momentje voor mezelf. Tussen werk, sport, gezin, koken en boodschappen doen. Tussen kinderen, man en au pair. In een soms doodstil huis of juist met veel lawaai me niet laten afleiden, maar lekker op mijn krukje zitten.