Sinds ik moeder van van schoolgaande kinderen, nu zo’n zeven jaar, is het daar het fenomeen schoolvakantie gekomen. Als kind vond ik het heerlijk, die vakanties. Als het maar niet te vaak regende, want dan verveelde ik me wel eens. Maar als moeder beleef ik ze heel anders. Kinderen hebben op de basisschool ongeveer twaalf weken vakantie per jaar. En dan tel ik nog niet eens de marge en opleidingsdagen van de docenten mee. Of de stakingsdagen. En dan komt voor mij de combi schoolvakantie, werken en FOMO.
Voor hen natuurlijk leuk, lekker vrij zijn. Even niet hoeven leren, opletten, gymmen, Cito of andere toetsen doen. Voor mij meestal wat minder leuk. Want ik heb er last van, op mijn eigen gekke manier. Als zij vrij zijn, wil ik dat ook. Dan wil ik ook een pyjamadag. Of lekker naar een museum met hen. Of naar de film en poffertjes eten. Of de hele dag spelletjes doen. Last van Fear of missing out, FOMO. Van de leuke dingen die zij wel doen.
Maar ja in mijn CAO zitten geen 12 weken vakantie, maar vijf. Ik koop nog wel eens wat dagen bij, maar 12 weken zou te gek zijn. Dan kan ik niet mijn projecten leiden en resultaten boeken. Dan mis ik teveel op kantoor. Dat wil ik als medewerker ook helemaal niet. Als medewerker wil ik niets missen en er altijd zijn, op de belangrijke momenten voor mij en de organisatie. Ook daar heb ik last van FOMO, maar dan van afdelingsbijeenkomsten, teamoverleggen, weekstarts.
En dat doet iets geks met me, want als moeder wil ik wel thuis zijn. Meestal gaan de kinderen bij oma’s en tantes logeren. En thuis is onze au pair natuurlijk stand by. Ook zij gaat leuke dingen met ze doen. En als ik dan de foto’s voorbij zie komen in onze kids app groep, ben ik blij. En een beetje jaloers. Want die film had ik ook met ze willen kijken. Of dat leuke museum… FOMO.
Ik moet af en toe zoeken naar dat schakelaartje in mijn hoofd. Om weer van moeder werknemer te worden. Die fanatieke projectleider, die processen verbetert. Die houdt van discussiëren, projecten leiden, klanten bedienen en continu verbeteren. Die zich overal tegenaan bemoeit en graag haar mening uit. Die helpt bij alle omringende zaken, zoals gangmaker zijn voor de Omgevingswet, een team builden en met de collega’s hardlopen tijdens de Ambtenarenveldloop.
Deze week is weer zo’n vakantieweek. Voor mij dus schoolvakantie, werken en FOMO. Op maandag ging ik met mijn oudste zoon op stap. Bibliotheek, lunch en toen naar Escher in het Paleis. En de oppas met mijn jongste. Dinsdag had ik een overgangsdag. Ik werkte een deel van de dag thuis en verder deed ik nog spelletjes met beide jongens en de au pair. Op woensdag had ik de schakelaar gevonden en ging ik weer lekker werken. Ook donderdag is een drukke werkdag. En dan ga ik vrijdag weer lekker wat met de jongens doen. En dan ‘s avonds lekker sushi eten met z’n vieren. Zo heb ik een middenweg gevonden voor dat rare tussenin gevoel. En miste ik eigenlijk helemaal niet zo veel. Nou ja, alleen het logeerpartijtje bij oma, een film en een uitje naar Funland. Maar ik genoot wel van de foto’s.
