Knuffelen

Niet knuffelen

Al sinds eind maart mogen we niet knuffelen. Geen handen geven, zoenen op de wang, even elkaar vasthouden. Waarom? Corona… Nou ben ik nogal een knuffelaar. Met mijn kinderen natuurlijk, maar ik raak ook andere mensen graag aan. Even een arm, schouder aanraken. Met collega’s ben ik daar natuurlijk voorzichtiger mee. Niet iedereen vindt dat namelijk fijn.

Wel knuffelen?

Maar de meeste mensen die ik goed ken weten dat ik graag dichtbij kom, omdat ik graag echt contact maak. En omdat ik op die manier wil laten zien dat ik met iemand meeleef, bijvoorbeeld als iemand verdrietig is. Voor corona een heel normale manier van doen, in ieder geval in Nederland. In de landen waar ik heb gereisd was het soms nog wel erger, bijvoorbeeld in Nepal. Daar wordt geen afstand gehouden op straat of waar dan ook. Mensen lopen tegen je aan, spreken en raken je aan. Tot op het irritante af. Vaak willen ze je wat verkopen, zoals een trekking in de bergen of tijger balsem. Als het zo opdringerig wordt, vind ik het fysieke contact ook wat heftig. Maar over het algemeen geef ik gewoon een hand, drie zoenen en raak ik af en toe iemand aan. Maar ja, toen kwam Corona.

Op anderhalve meter samen hardlopen

We mochten geen handen meer schudden, zoenen geven en knuffelen. We moesten zelfs anderhalve meter afstand houden van elkaar. Hoeveel is dat? Nou, als je allebei je arm uitstrekt dan is het ongeveer anderhalve meter. Niet aanraken dan he, met die handen! Dat was volgens premier Rutte het nieuwe normaal. Ik vond het helemaal niet normaal. Ik mocht niet meer naar kantoor, naar mijn koorrepetities en hardlooptraining. Eerst gingen we nog met z’n vieren hardlopen en probeerden die afstand netjes aan te houden. Ging goed. De week erna liep ik alleen of met mijn maatje uit Voorburg.

Zoom koor repetities

Werken ging vanuit huis en koor repetities via Zoom. Wat een ellende, hoe lang zou dit duren? Gelukkkig kon ik thuis nog wel gewoon knuffelen. Wat alleen zo ellendig was, was als ik mijn familie zag. In mei was het een jaar geleden dat mijn vader overleed. We huurden een huisje en ging naar mijn moeder en zussen. Na elkaar een paar maanden niet te hebben gezien wil je toch knuffelen? We bedachten de Coronaknuffel. Wel vasthouden, geen zoenen en je hoofd afdraaien.

Vriendinnen op afstand

In de zomer ging ik zwemmen en eten met mijn beste vriendinnen. We zaten netjes wat verder uit elkaar aan een tafel aan het strand, renden de zee in en aten gezellig samen. Niet knuffelen, geen zoenen bij het afscheid. Ik begon het te leren. In september had ik voor het eerst weer een echte koorrepetitie. Ik wilde iedereen wel knuffelen! Maar nee, netjes op afstand stonden we te zingen.

Niet het nieuwe normaal

Het is voor mij nog steeds niet normaal en dat wil ik ook niet. Maar het went wel, een beetje. Vorige week had ik een borrel met collega’s. Wat ongemakkelijk zaten we in een café, verspreid over meerdere tafels. En toch was het gezellig. Zonder knuffelen. Ik hoop zo dat over een half jaar we weer echt elkaar in de armen kunnen vallen. Wie weet is er dan een vaccin dat de risicogroepen beschermt en kan ik eindelijk weer knuffelen. Ik droom er regelmatig van.