Vrij zijn

Vrij zijn. Dat klinkt zo fijn. Maar wanneer ben je vrij? En voel je je dan ook vrij? Ik voel me vrij op de fiets, maakt niet uit welke soort. Tijdens het hardlopen en suppen. Maar ook in de vakantie, op een boot of Vlieland. En in het weekend, als ik lekker lang in bed kan blijven liggen met de krant en koffie. Voor veel mensen in de wereld is het niet zoals bij mij. Die zijn nooit vrij, omdat ze bijvoorbeeld in oorlog of met geweld leven. Dat is gelukkig  voor ons niet zo in Nederland.

Voor mij is vrij zijn dus erg verbonden met niet werken. Wat best gek is, want ik hou veel van mijn werk. Sinds mijn studie werk ik al aan en in het milieu en daar ligt mijn hart. Ik werk met veel plezier, al 21 jaar. Ik vind mijn werk nuttig en leer veel. Natuurlijk is het wel eens stom als iets niet lukt, of iemand me tegenwerkt. Maar vol energie ga ik er tegenaan en meestal komt het dan wel weer goed.  Vier dagen per week reis ik met de trein naar Schiedam om de regio Rijnmond duurzamer te maken. Inmiddels een keer in de week op fiets. Dat voelt zeker als vrijheid, om in een uur van Voorburg naar kantoor te fietsen. Wind in mijn helm, zon op mijn wangen.

Ik neem het hele jaar door af en toe vrij. Meestal ga ik met mijn drie mannen op vakantie. Skiën, naar warme exotische oorden, naar Bretagne, naar de Friese meren en Vlieland. Dit jaar nam ik naast die geplande gezinsvakanties ook een paar weken extra vrij in de zomer. Vier weken achter elkaar vrij, dat had ik al jaren niet gehad. Klinkt als een zee van tijd en voor ik het wist had ik hele actielijsten gemaakt met wat ik allemaal zou gaan doen. Van deze blogs op een website plaatsen, tot fotoboeken maken en speelgoed opruimen. Ik lachte mezelf uit. Dat is toch geen vrijheid?

Uiteindelijk boekte ik een natuurhuisje en ging er vijf dagen alleen tussenuit. Dat voelde als een enorme luxe en vrijheid. Sommige mensen vroegen of mijn man dat wel goed vond. Of dat we een relatieprobleem hadden. Ik lachte vriendelijk en vertelde dat ik gewoon tijd voor mezelf nodig had. Even geen mama, vrouw van, medewerker en hoofd huishouding zijn. Mijn man kan dan namelijk ook prima allemaal, op zijn manier.

De vier weken zijn voorbij gevlogen. Ik heb ontzettend veel gedaan, maar vooral genoten van het even niet werken. Geen wekker zetten. De kinderen waren ook vrij (van school), maar onze lieve au pair ontfermde zich over hen. Van koekjes bakken, ijsjes eten, spelletjes doen en met ze naar het park. En passant deed ze een wasje en haalde de stofzuiger door het huis. Ook zij helpt mee in mijn vrije vakantiegevoel.

En morgen ga ik weer aan het werk. Ik heb mijn collega’s niet echt gemist, maar het zal vast wel weer gezellig zijn in Schiedam. En ik heb ook wel weer zin om wat nuttigs qua milieu te doen. Een goed voornemen heb ik. De vrijheid in mijn hoofd houden, zoals op deze foto in Marokko in de bergen. Vrij zijn, om mijn eigen keuzes te maken, wanneer dat nodig is. Of wanneer ik denk dat dat beter is. Ook een vorm van vrijheid. En blogs schrijven natuurlijk, heel vrij!