Ik wil van alles en altijd. Als een soort vlinder fladder ik van de ene bloem (boek lezen) naar de andere (facebook checken) naar de volgende (muziekje luisteren). In mijn hoofd zitten allerlei wensen en verlangens, die zich constant aandienen en aan me opdringen. Concentreren is niet een van mijn sterke kanten. Enthousiast stort ik me op een nieuw boek. Maar ja, dat tijdschrift wat er nog lag is toch ook wel leuk.
Het is natuurlijk ook heerlijk om veel leuke dingen te doen. Ik ben gek op lezen, muziek luisteren en zingen, films en series kijken, schrijven, fotograferen, spelletjes doen. En sporten natuurlijk. Lekker koken en bakken. En ik doe dus zoveel mogelijk dingen op een dag. Ook praat ik graag, met iedereen. Vertel over al die leuke dingen die ik doe. En schijf er over in mijn blogs. Deel foto’s en verhalen op Facebook en Instagram. Heerlijk!
Maar soms moet er iets af gemaakt worden. Van een ovenschotel tot een projectverslag. Of de belastingaangifte, een fotoboek. Een gedicht en surprise voor Sinterklaas. En dan ga ik toch tussendoor even de muziek aan zetten. Of whats appen met mijn zus. Even de kinderen helpen met hun huiswerk. De vaatwasser uitruimen. Hoe drukker ik het heb, hoe meer ik merk dat ik moet focussen. Me concentreren op waar ik op dat moment mee bezig ben. En niet laten afleiden.
Als het dan lukt om iets echt af te maken en dan pas het volgende te doen, ben ik trots. Ik kan het namelijk wel. Ik moet alleen soms wat strenger voor mezelf zijn. Niet in de val trappen van allerlei leuke dingen tussendoor. Lang geleden deed ik een cursus Benedictijns leven en werken. In een klooster leerde ik een dag lang hoe je meer structuur in je dag kan brengen, door biokkenschema’s te maken. Benedictijnen zijn heel gestructureerd: 8 uur slaap, 8 uur bidden en 8 uur werken per dag. En ik leerde hoe je gebruik kan maken van het feit dat je een avondmens bent. Hoe je leert met ademhaling en concentratie oefeningen je focus er bij te houden. En soms moet ik weer een terug naar mijn blokkenschema’s. Het is wat saai, maar het helpt wel.
En terwijl ik dit zit te schrijven, zoemt mijn telefoon. Een notificatie van het AD. Ik ben geïrriteerd, waarom had ik dat aan gezet? Ik ga meteen naar instelingen en zet de notificaties uit. Zo, dat is opgelost. Vlinder zijn, prima, maar ik zit nu even lekker te typen. In mijn ooghoek zie ik eenden zwemmen, op een prachtige sloot terwijl de zon opkomt. Ik zou foto’s kunnen gaan maken. Maar ik zit zo lekker te schrijven.
Als kind was mijn lievelingsdier een rups. Ik ving ze, stopte ze in een pot met hun favoriete blaadjes en zag ze groeien, tot ze een cocon maakten en uiteindelijk werden ze een vlinder. En ik hou ook enorm van vlinders. Ze zijn zo vrolijk, zoals ze rondfladderen, van bloem naar bloem. Mooie kleuren en heel fragiel. Soms zit er een op mijn been. Heel even geniet ik van het moment. De vlinder zit eerst met haar vleugels uitgeklapt. Ze klapt ze even dicht en laat de onderkant van haar vleugels zien. Bruin met ongeveer hetzelfde patroon als op de bovenkant. En dan klapt ze ze weer open en vliegt weg, naar een bloem verderop.
Een vlinder zijn klinkt mooi. Maar ik ben ik, een mens. Een vrolijk, gedreven, enthousiaste vrouw. De focus ligt nu op mij en doen wat ik wil. Niet van alles en nog wat-jes. Maar het schrijven van blogs. Welkom in mijn wereld.