Herfst-actief

Mijn vorige blog ging over mijn herfstdip. En weet je wat gek is? Zodra ik hem af had en geplaatst op Wat Marieke beweegt ging ik in de actieve stand. Ik deed wat ik bedacht had. Ging aan de slag met hardlopen, koken, fietsen. De actie die in de dagen van de depressie totaal niet kon opbrengen, omdat ik te moe en somber was. Het leek wel alsof er in mijn lichaam een knop om was gegaan. Van inactief naar actief. Van somber naar vrolijk.

De afgelopen was ik heel actief. Het was druk op mijn werk, met workshops geven en notities die geschreven moesten worden. Ook nog een interne verhuizing, van mijn team naar een andere verdieping in het gebouw. Daarnaast hadden we het thuis druk met de herfstvakantie van de kinderen. Ik neem dan altijd een dag of twee vrij om leuke dingen met ze te gaan doen. In dit geval met de ene naar een museum en met de andere naar mijn moeder in Haren logeren. En ook naar een museum. Hartstikke leuk, maar druk. Tussendoor moest ik nog repeteren voor mijn koor, want eind deze week treden we op voor een goed doel.

Daarnaast zijn we aan het opruimen in huis en dus gingen we nog even naar Ikea voor kastjes. En we gingen nog een keer naar een museum, gezellig met z’n viertjes als gezin. Omdat we soms zo druk zijn met andere dingen dat we elkaar als gezin een beetje uit het oog verliezen. Dan was er nog een verjaardag. Een actief gezin dus.

Een week of twee eerder had ik bijna al deze dingen moeten afzeggen. Te moe, geen zin en echt niet in staat om dit allemaal te doen. Nu lukt het weer. Ik slaap beter, ik heb meer energie en ook echt zin in van alles en nog wat. Ik ben weer mijn oude zelf. Wat is dat fijn. Actief past toch een stuk beter bij me dan inactief in bed of op de bank. Natuurlijk pak ik nog steeds mijn rustmomenten op de bank of in bed. Ik kijk veel films en series en hou ook van talentenshows op tv. Op dit moment zijn The Masked Singer en Maestro mijn favoriet.

Nu kan ik me voorstellen dat je denkt, jemig die is druk. Wat een chaos daar. Dat is het soms ook. En dan is ineens het brood op. Zulke praktische zaken gaan niet altijd goed bij mij thuis. En vind ik dat erg? Ja, best wel. Want ik ben toch degene die elke week boodschappen doet op vrijdag. Maar soms is het brood eerder op dan dat het vrijdag is. Of bederft er een pak melk omdat er ineens wat anders gedronken wordt. Niet is zo onvoorspelbaar als een mens. En dat vind ik dan ook wel weer zijn charme hebben. Ik ben dan wel weer degene die gelijk even het boodschappenlijstje aanpast op deze nieuwe eetwensen van mijn mannen.

En weet je wat nou zo leuk was aan mijn vernieuwde energie? Dat ik naar een bos ben geweest. De Appèlbergen in de buurt van mijn ouderlijk huis. Met mijn moeder en mijn jongste gingen we lekker paddenstoelen zoeken. Ik met mijn Canon, mijn zoontje met zijn voetbal onder zijn arm en mijn moeder probeerde ons de weg te wijzen. Nou bleef ik nogal eens bij zo’n paddenstoel hangen voor een fotosessie en wilde zoonlief het liefste in bomen klimmen en voetballen. Het was dus een gevarieerde boswandeling. Maar hij had wel het gewenste effect. Moe maar voldaan ploften we daarna op de bank om na te genieten. Want wat is het nu mooi in het bos. Ik kon eindelijk weer genieten van de mooie herfstkleuren, honderden paddenstoelen en de geur van de herfst.

En ik stapte weer op de fiets naar kantoor. Deze keer op de mountainbike omdat dat toch wat veiliger is in de herfst. Bredere banden met meer profiel, lampjes er op en ik zit wat rechter op zodat ik beter de plassen aan kan zien komen. Ook ging ik lekker hardlopen in de bossen en duinen. Natuurlijk heb ik het af en toe koud en krijg ik fikse najaarsbuien over me heen. Maar na een warme douche voel ik me toch weer blijer dan daarvoor. Actief door sport, naast mijn zittende baan.

Mijn herfstdip is omgeslagen in een herfst-up.